April 2021

Lees het hoofdartikel

De inhoud:

VRAAG NAAR GOD IN CRISIS AFWEZIG IN SAMENLEVING ÉN KERK

De coronacrisis onthult een diepe verlegenheid om in het publieke leven God aan de orde te stellen. Maar ook de kerk lijkt sprakeloos te zijn geworden. Hoe komt het dat, uitzonderingen daargelaten, er weinig nood geproefd is vanwege het feit, dat we ’s zondags niet meer samen konden komen? Welke indruk wekten we naar de overheid, wanneer we ons zo snel en zo makkelijk bij het overstappen op online diensten neerlegden?

NADERE REFORMATOREN HANDHAAFDEN KERKGANG TIJDENS PESTEPIDEMIE

In de tijd van de Nadere Reformatie was de pest veel dodelijker dan het huidige coronavirus. Oudvaders schortten de kerkgang echter niet op en verwelkomden zelfs pestlijders, zij het in een afgezonderde plaats. Het bestrijden van angst als teken van ongeloof of in elk geval van kleingeloof had bij hen absolute prioriteit.

KERK DOET MOREEL APPÈL OP SAMENLEVING MAAR IS GEEN VERLENGSTUK OVERHEID

Het is goed dat de kerken een moreel voorbeeld laten zien in de bestrijding van het coronavirus. Een tweede mijl meegaan is goed als tegenwicht tegen een religieus egoïsme dat zich niet tijdelijk iets kan ontzeggen. De kerken zijn echter geen verlengstuk van de overheid, maar staan voor een heel eigen opdracht: het Evangelie van Jezus Christus verkondigen, en een gemeenschap vormen die leeft van Zijn verzoening.

MEER ZELFBEWUSTE KERK BIEDT HOOP IN WERELD VOL ANGST EN ONVRIJHEID

Nederland in coronatijd: angst en beheersingsdenken voeren de boventoon. Het ergste is dat kerken zo inschikkelijk zijn geworden dat ze de deuren soms geheel sluiten. Enig gepast zelfbewustzijn van de Kerk, draagster van een grote en rijke traditie, is echter beslist niet verkeerd.

HET GELIJK VAN MIJN BUURVROUW

“Erg hè, wat er gebeurd is! Een schande voor de kerk!”, zo kwam een buurvrouw van mij midden op straat op me af gelopen de dinsdag nadat kerkgangers zich in twee dorpen te buiten waren gegaan richting journalisten van onze Publieke Omroep. Voor de zekerheid vroeg ik haar of ze het had over het feit dat de kerken daar weer vol gezeten hadden, of over de klappen die daaraan voorafgaand gevallen waren. “Nee, dat christenen zomaar journalisten aanvallen!”

CORONACRISIS: KANSEN VOOR VERDIEPING EN VERINNERLIJKING

De coronacrisis wordt nogal eens geduid in het perspectief van Gods oordeel, over de mens, de kerk en de samenleving. Maar elke crisis is ook weer een tijd van kansen en vernieuwing. Er vindt een schifting plaats. Wat blijft, is overtuigd. Uiteindelijk toch een heilzame hergroepering van de kerkelijke kaart?